Тăтăшлăхла пулаяслăх

testwiki материалӗ
Навигаци патне куҫ Шырав патне куҫ

Тăтăшлăхла пулаяслăх — пĕр евĕрлĕ тата пăхăнманлăхлă эксперименсем ирттернĕ чухне мĕнле те пулин пулăма сăнассин танлаштаруллă тăтăшлăхĕн чикки. Çапла вара

P(A)=limNnN,

кунта N — мĕнпур сăнавсен йышĕ, n — уйрăм A пулăма сăнанин шутлавлăхĕ[1][2].

Тăтăшлăхла пулаяслăх ăнлавĕ пулаяслăха интерпретациленин меслечĕсенчен пĕри пулса тăрать. Ытти интерпретацисем: логикăлла пулаяслăх тата субъективлă пулаяслăх[3]. «Тăтăшлăхла пулаяслăх» тенисĕр пуçне ун пирки ăслав литературинче тата «статистикăлла пулаяслăх»[4], «физикăлла пулаяслăх»[5], «эмпирикăлла пулаяслăх»[6], «объективлă пулаяслăх»[6] е ахаллĕн кăна «пулаяслăх»[7] теççĕ.

Асăрхавсем

Шаблон:Асăрхавсем

Çавăн пекех

  1. Richard von Mises, Probability, Statistics and Truth, new York, Macmillan, 1939.
  2. Hans Reichenbach, The Theory of Probability, Berkeley, Callifornia, Univerrsity of California Pess, 1949.
  3. Hajek Alan. (2007). Interpretation of probability. In The Stanford Encyclopedia of Philosophy, ed. Edward N. Zalta.
  4. Карнап Р. Философские основания физики: Введение в философию науки/ Пер. с англ., предисл. и коммент. Г.И. Рузавина. Изд. 4-е. – М.: Издательство ЛКИ, 2008. – 360 с.
  5. Maher Patrick, (2010). Explication of Inductive Probability. Journal of Philosophical Logic 39 (6): 593-616.
  6. 6,0 6,1 Zabell S.L. (2004). Carnap and the Logic of Inductive Inference. In Dov M. Gabbay, John Woods & Akihiro Kanamori (eds.), Handbook of the History of Logic. Elsevier 265-309.
  7. Колмогоров А.Н. К логическим основам теории информации и теории вероятностей, в сб.: Проблемы передачи информации, т. 5, в. 3, М., 1969.